Oude Glorie
Op de Truckstarsite publiceren we een serie korte verhalen van Hans Molenkamp. Hans was in de jaren tachtig één van de eerste echte truckspotters en als verkeers- en truckliefhebber maakte hij duizenden schitterende foto’s.
ERP!!
Meer dan twintig jaar heb ik voor Truckstar verhalen en de bijbehorende fotografie gemaakt en één van de verhalen die me echt bijgebleven is, ging over de Westerscheldetunnel. Door het gereedkomen van die tunnel zou de veerverbinding tussen Kruiningen en Perkpolder worden opgeheven. Of ik daar maar een sfeerverhaal over willen maken.
Zo tuig ik op een goeie dag naar Zeeland en aan boord van de Prinses Christina kom ik terecht tussen een hele club vrachtwagenchauffeurs. Die hebben best even tijd hebben voor een kort praatje. We hebben het over de vraag of die tunnel straks een verbetering zal zijn, en ook reistijd zal besparen. Ja, dat denken ze wel, sneller en ja, ze zullen die veerpont missen, want drie tot vier keer per dag op en neer met die pont betekende ook altijd een zekere rusttijd.
Dan komt voor mij de hamvraag: wat ze dan vervoeren. Met een stem zo scherp als een mes antwoordt er eentje: “erp!” Ik kijk hem verbaasd aan en vraag dus of hij dat even kan herhalen en weer knalt zijn stem door de eetzaal “ERP!!!” In een deuk liggen zijn collega’s en na nog drie keer brullen vraag ik hem verbouwereerd of hij ook even teletekst-ondertitels kan aanzetten. Een van zijn collega’s, die naast mij zit, zegt zachtjes: “hij bedoeld natuurlijk -aardappels-“.
Lekkere wijven
Toen het eenmaal bekend was dat ik een 27mc bakkie bij me had tijdens het fotograferen – en ook mijn auto bekend was – was het vast pandoer dat er werd geroepen over de bak. Dat kon variëren van: “Hee! fotografie! Zet je ‘m netjes op de plaat?” Of: “Is ie gelukt, joh? Wanneer is ie klaar?”
Maar de heren chauffeurs wisten ook andere grappen uit te halen. Op een goed moment brult er eentje tijdens het voorbij rijden: “Hee fotograaf! Hou je camera maar klaar hoor. Ik heb er net eentje ingehaald met allemaal blondines erin… Volgens mij zijn ze Zweeds, lekkere dingen! Zeker weten!”
Ik wachten, en dan komt er een dikke F12 naar boven zeulen. Een knortrans afgeladen met, je raadt het al, varkens… op weg naar Italië.
Aangezien de klim naar boven erg lang is, heb ik nog steeds contact met de grappenmaker als die lacht: “En?? Hebbie ze op de plaat gezet? Is het gelukt? Lekkere wijven, toch? Haha!”
Toeval?
Op een zeker moment gaat hier in mijn huis in Hongarije de telefoon, en een stem aan de andere kant begint een heel verhaal. Of ik die zelfde fotograaf ben die zo’n dertig jaar geleden een foto had gemaakt van een Scania met een trailer van het rijwielmerk Rodeo.
Ja daag… Die heb ik een dag geleden gescand en toen ik die klaar had riep ik mijn vrouw.
Niet één keer heb ik haar dit jaar met al die duizenden scans lastig gevallen met trucks, maar dit keer wilde ik van haar weten of zij ooit had gehoord van het fietsenmerk Rodeo. Nee, daar had ze ook nooit van gehoord. En toch, voor een fiets-freak als zij, was die kans best groot geweest.
“Ja”, zo vertelde Maurice, “achter op de inmiddels helemaal vaal geworden vergroting staat wel een fotonummer, maar ik wil zo graag een nieuwe foto hebben”.
Ik vertel hem dat ik hem een mailtje zal sturen waar hij die foto kan vinden. Wanneer ik de telefoon weer neerleg staar ik nog een tijdje verwonderd naar de muur. Duizenden foto’s heb ik gescand en niet eentje die bij mij verbazing opriep en dan bij die ene… En dan dat telefoontje? Misschien moet ik bij iedere foto even mijn vrouw roepen en vragen of zij wel eens heeft gehoord van…
Op de bak
Als chauffeurs ‘op de bak’ zitten, dan zijn het ook net ouderwetse buurvrouwen… Kleppen en alles aan elkaar doorgeven. Zo gebeurde het dat ik dertig jaar geleden, maart 1982, net aan de zuidkant van de Europabrücke mijn plekje had gevonden op een mooie ruime parkeerplaats. Alle chauffeurs die richting huis gingen hadden kennelijk hun collega’s die de Brenner op gingen al gewaarschuwd. Er klonk permanent geschreeuw over de bak dat ‘die fotograaf’ er stond.
Op een zeker moment klonk er een brul: ‘Hee..fotograaf! Heb je je camera klaar!? We komen eraan… van Appeldoorn… met z’n tweeën naast elkaar! Maak je effen een plaatje?” Precies op het moment dat ik ze mooi naast elkaar in beeld heb komt er een combinatie van Goes overheen zetten die ook nog erbij op de plaat wil…. maar wel over de verboden derde baan.
Leuke foto’s, weet ik, maar op het moment dat ik ze zie passeren valt mijn oog op een dikke blauwe BMW met een blauw zwaailicht die er achteraan hobbelt. Ik pak de mic en roep dat de plaat wel goed is geworden, maar dat die derde wel de politie aan zijn achterbumper heeft hangen. Of hij ooit een bekeuring heeft gekregen ben ik nooit te weten gekomen en ik hoopte toen al dat die agenten wel begrip zouden hebben voor die groepsfoto, maar ik ben bang van niet…
Poppen en lampen
In de jaren tachtig waren veel chauffeurs onder de indruk van de film ‘Convoy’, en op allerlei manieren werd daar op ingespeeld. Sommige chauffeurs hadden ineens een hele batterij Holland Duckies of Michelin-poppen op het dak staan. Anderen bestickerden hun hele truck en weer anderen – ja, baas boven baas – die staken een lichtje op.
Van de duizenden trucks die ik in die jaren fotografeerde was ‘meneer de Jong’ uit Bleiswijk toch de absolute kampioen, want tel nu zelf eens mee? Slechts één Michelin-mannetje, een 27 mc antenne en een dubbele luchthoren, maar wel even één, twee ,drie, wat? Watt? Ja reken even uit hoeveel Watt die twaalf lampen trokken. En vergeet daarbij niet de achteruitrijlampen mee te rekenen..
Klik hier voor de foto-site van Hans, met talloze prachtige oude foto’s. Je kan de foto’s op de website ook bestellen.
Kleine bijrijders
Wanneer het de periode van de schoolvakanties was, kon je het meteen merken. Want had moeders niet na de vierde dag gezegd: ‘Zo, Pa… neem jij die jongen nu maar eens mooi mee op de bok. Dan heb ik mijn handen ook eens een paar uur vrij.’ Ik heb ze tussen mijn foto’s zitten waar je een verveeld gezicht naast pa ziet zitten, eentje die heerlijk zit te lezen en ook eentje waar alleen de onderkant van een paar schoenen zichtbaar is. Ja, die vakanties die wisten wat kleine bijrijders in beeld te brengen.
De jonge passagier in deze Mercedes moet nu half in de dertig zijn. Herken jij jezelf op de bijrijderstoel? Neem dan contact met mij contact op. Als waardering stel ik dan een gratis vergroting van 30 x 45 beschikbaar, maar je moet het natuurlijk wel even bewijzen. Via mijn site kun je contact opnemen of stuur anders even een mailtje naar: Hansio@hansio.com. Je kunt ook een mailtje sturen aan Truckstar op redactie@truckstar.nl.
Ja, Hallo… met Jan!
In 1981 had ik een favoriete plek voor het maken van mijn truckfoto’s. Aan de zuidkant van de A15 ter hoogte van de ECT. Prachtige plek op een heuveltje met ruim uitzicht – zie foto hieronder – en gewapend met camera, verrekijker en een 27 MC bakkie kon ik de boel aardig in de gaten houden. Over de bak hoorde ik dan dat sommige chauffeurs mij goed in de smiezen hadden en die waarschuwden dan hun collega chauffeurs: ‘Hé jongens… tegenover de ECT zit ie er weer, hoor!’ En meteen probeerden de passerende chauffeurs zich een beetje vrij te rijden zodat ze zeker wisten dat ze alleen in beeld kwamen zonder trucks van andere bedrijven om hen heen, iets dat overigens meestal niet lukte, want ook dertig jaar geleden was de A15 al een druk bereden weg.
Na een dag fotograferen kon het gebeuren dat dan ’s avonds al de telefoon ging en dat dan een stem brulde: ‘Hé, fotograafie … met Jan…. je weet wel, Jan… ik zag je wel hoor vanmiddag. Is die foto gelukt? Is ie mooi geworden?’ Nu dertig jaar geleden kan ik me dat nog steeds goed herinneren, want Jan? Welke Jan? Alsof ik iedere Jan wel zou kennen… nou echt niet.
Maar hoe ze nu in een paar uur tijd mijn telefoonnummer hadden gevonden zal mij altijd een raadsel blijven.
